kaart
Otavalo
Dag 17: Zaterdag, 08 november 2008
Vandaag staat een dagje cultuur op het programma. We gaan naar
Otavalo en dit stadje is in heel het land bekend omwille van de markt. Voor deze
uitstap moeten we om 6u40 uit de veren. Eerst onze bagage naar ons nieuw hotel
brengen en dan met de taxi naar
Coffee & Toffee, het café van Gulliver in Mariscal. Na een stevig ontbijt,
voor Bart was dat een bolón en voor mij yoghurt met muesli en fruit, komt onze
gids, Daniela ons halen. Er zijn geen andere toeristen dus wordt het een privé
tour. We rijden voor het eerst de noordelijke richting uit.
Eens we de stad uitzijn is het uitzicht prachtig: bergen, veel groen… De enige
reden waarom ik wil dat we snel ter plaatse zijn, is omdat ik dringend naar het
toilet moet! Gelukkig stoppen we onderweg in het dorpje, San Pedro, dat bekend
staat om zijn bizcochos: koekjes. We bezoeken het familiebedrijf en gelukkig is
er een toilet. De koekjes smaken zoet met een licht kaassmaakje. Volgende stop
is San Pablo, waar we vanop een uitkijkpunt het gelijknamige meer kunnen zien
met op de achtergrond de Vulkaan Cayambe . We zijn nu vlak bij Otavalo en mogen
op de markt 1,5 uur rondlopen. Er wordt veel textiel verkocht maar ook groenten,
fruit en vlees. Dankzij de zon is het lekker kuieren op de markt. Afdingen vergt
enige oefening maar op den duur is Bart ermee weg. Daniela vertelde ons dat ze
de toeristen altijd meer aanrekenen. Onze buit is onverwacht groot. We zullen
werk hebben als we moeten inpakken voor onze terugreis.
Na de markt bezoeken we een waterval die zich in een eucalyptusbos bevindt. Hier
krijgen we ook onze “box lunch” die een empañada, een zakje chips en wat fruit
inhield. Na onze lunch trekken we naar een familie die muziekinstrumenten maakt.
We krijgen een hele korte uitleg maar zijn al vlug geboeid door de rain stick of
pola de lluvia. We kopen er dus eentje aan 5 dollar. Het is een stuk bamboostam
waar zaadjes,rijst en steentjes inzitten. Als je de buis omdraait, hoor je een
regengeluid. Laatste stop is een koppel dat schapenwol spint en dan textiel
weeft. Leuk om het proces van dichtbij te zien maar de druk om daarna iets te
kopen is minder leuk. We kopen niks.
Op de terugweg dommelen we in en voor een zaterdag vind ik dat er druk verkeer
is. In Quito regelen we bij Gulliver de laatste dagen van onze reis. Morgen
reizen we naar de Papagayo hostel en van daaruit gaan we klimmen? Een leuke
uitdaging maar er zijn toch wat vraagtekens. Hoe gaan we de hoogte trotseren?
Hoe gaan de paden zijn? Vooral voor mij, kluns die ik soms kan zijn… Maar we
nemen het dag per dag en het zal een onvergetelijke ervaring zijn. Nu hopen dat
het weer mee zal vallen. We hebben nog steeds niet kunnen uitslapen en dat
begint zijn tol te eisen. Ik ben moe. Na een pizza en het aanschouwen van lokale
dans in Palacio Arzobispal, kruipen we onder de wol.