kaart
Halong Bay
Dag 5: Woensdag, 31 oktober 2007
Als we ontwaken, regent het. Na een eenvoudig maar goed ontbijt,
beslissen we in groep niet te gaan kajakken zoals gepland. Chien stelt voor dat
de boot in een omweg terug naar de haven zal varen. De hele voormiddag blijft
het regenen en spelen Bart en ik een spelletje. Ook horen we bij Chien wat onze
mogelijkheden nog zijn tijdens onze reis. Hij heeft vroeger nog Vietnam van
Noord naar Zuid gegidst. We praten ook nog een tijdje met de Australiërs.
In de vroege middag meren we aan en rijden we in een busje naar een resort voor
onze lunch. Ook hier staat de tafel vol schotels en mogen we zeker niet klagen.
Bart voelt zich veel beter maar eet zoveel mogelijk rijst en banaan.
Om naar Hanoi te gaan wordt onze groep opgesplitst in twee verschillende busjes.
De rit verloopt vlot tot we nog een uur van Hanoi verwijderd zijn. Rond 16u
zitten we vast in de file. Eerst wachten we af en dan gaat Chien naar buiten om
te horen wat er gaande is. We merken al gauw dat een file hier chaos betekent.
Brommertjes wringen zich overal tussendoor terwijl auto’s en vrachtwagens
constant van rijstrook willen veranderen. Na een tijdje brengt Chien het nieuws
dat er een gekantelde vrachtwagen dwars over de autosnelweg ligt. Dat klinkt ons
allemaal hopeloos in de oren. Uit andere toeristenbusjes zien we mensen te voet
vertrekken. Zij moeten een trein halen en hopen met een brommer sneller in Hanoi
te geraken.
Bij ons moeten de zes Australiërs om 19u de trein halen en wij om 21u15. Rond
17u30 beslissen we het er dan ook maar op te wagen. Chien begeleidt ons. Zelfs
te voet is het niet simpel om een baan tussen het verkeer te vinden. Het miezert
en is al vlug donker. Dit lijkt wel op een Peking Express- verhaal. Je moet
constant opletten dat je niet overhoop gereden wordt door brommertjes. We
proberen in groep te blijven maar af en toe zijn we toch een paar mensen zoek.
Na een uur zijn we voorbij de file en Chien probeert taxi’s tegen te houden.
Maar de meeste taxi’s komen in opdracht mensen ophalen. Toch vindt hij vlug een
taxi om vier Aussies naar het station te sturen. Een paar minuten later propt
hij de twee overblijvende reisgenoten in een taxi waar al mensen inzitten. Met
een beetje geluk halen ze nog hun trein.
Wij hebben nog iets meer speling. Chien houdt een brommer tegen voor ons maar ik
weiger. Ik zie dat niet zitten in het donker en in de regen. Tja sorry, ik heb
al net iets te veel gezien van het verkeer hier. We wandelen dus verder. Na een
half uur komt het verkeer wonderbaarlijk weer op gang. We zien ineens het busje
dat een hele tijd naast ons in de file gestaan heeft en stopt op de derde
rijstrook. Wij spurten samen met Chien door het verkeer. De chauffeur zal ons
aan het hotel afzetten.
We kunnen nog net douchen en wat gebak kopen voor op de trein. Er is een taxi
geregeld voor ons en de receptionist van het hotel volgt ons met de scooter naar
het station. Aan het station betaalt hij de taxichauffeur en begeleidt ons naar
onze wagon. Onze coupé ziet er heel gezellig uit en we wanen ons in de tijd van
de Fransen. Er staan twee stapelbedden en alles is afgewerkt in hout. Op ons
tafeltje staan een typisch lampje. Als we geïnstalleerd zijn, komen onze
reisgenoten toe. Een koppel uit Quebec. We maken kennis en babbelen over onze
reiservaringen. Zij reizen een half jaar rond in Azië. Na Vietnam gaan ze terug
naar huis, vroeger dan voorzien want hun geld is op. We gaan vroeg slapen want
morgen zullen we rond 5u30 aankomen